Kurkowe Bractwo Strzeleckie w Wolinie
Strzelania z okazji Dni Wolina. Ładzin , dnia 24 czerwca 2018r. Od tyłu(z lewej strony) Edward Łopata, Wojciech Kuśnierek, Joanna Wiesse, Norbert Nadolny, Edward Andrzejczyk, Wojciech Cenzartowicz, Grażyna Cenzartowicz, Monika Rybczynska, Czesław Sołtys, Leszek Branicki, Krystyna Kuśnierek
Wraz z rozpoczęciem wielkiej wędrówki ludów (IV-VI wiek n.e.) na wyspie Wolin zaczęli pojawiać się Słowianie. Położenie nad Dziwną oraz dostępność do morza stanowiły doskonałe warunki do założenie w tym miejscu osady, a dodatkowym atutem były szlaki handlowe przebiegające przez te tereny. Pod koniec IX wieku wieś nabrała cech miejskich i stała się stolicą plemienia Wolinian. W szybkim tempie rozwijały się rzemiosła i handel. Wolin ze względu na swoje bogactwa był celem licznych ataków plemion duńskich i germańskich. Z czasem w celach obronnych Mieszko I otoczył miasto murem obronnym. W kolejnych wiekach zrodziła się chęć i potrzeba zorganizowania zwartej siły zbrojnej w skład której wchodzili mieszczanie zrzeszeni w cechach rzemieślniczych. Pierwszy dokument, który poświadcza istnienie bractwa kurkowego w Wolinie w XVIw., to zapisana 18 czerwca 1681roku w księdze protokolarnej na spotkaniu braci kurkowych informacja, iż pierwsze bractwo kurkowe w Wolinie powstało w 1592 roku. W latach od 1665roku. do 1730 roku, wolińskie bractwa z roku na rok obumierały. Zmieniło się to w 1740roku., kiedy Fryderyk II Wielki zgodził się na odnowienie praw i przywilejów brackich zatwierdzonych w protokole z 15 czerwca 1665roku.Natomiast 28 stycznia 1838roku. za zgodą Fryderyka Wilhelma IV został zatwierdzony statut bractwa kurkowego. Bractwo Kurkowe w Wolinie, podobnie jak inne bractwa zaboru pruskiego, przywiązywało ogromną wagę do tego, aby nie stracić polskiego charakteru.